ما خوب کسي را که بود بد ننويسيم
بالا تر از آن چيز که باشد ننويسيم

آزاده خياليم که از راه تملق
توصيف خسان را به خوش آمد ننويسيم

خر مهره ی ناقابل هر بي خردي را
فيروزه و الماس و زبرجد ننويسيم

بي پرده بگوييم هر آن چيز که ديديم
ترسيده ز تهديد و پيآمد ننويسيم

مداح کسانيم که دل زنده به عشق اند
بر مرده دلان لوحه ی مرقد ننويسيم

آن را بستاييم که او قابل وصف است
گر لايق توصيف نباشد ننويسيم

بازار سخن گرچه کساد است درين شهر
ما هم سخن از بهر درآمد ننويسيم

ما عهد نموديم که غير از سخن حق
گر جوشن و شمشير شود سد ننويسيم

« الفت » به جز از رنج و غم و مردم مظلوم
ديگر ز خط و خال و لب و قد ننويسيم

محمد آصف الفت

گاهی خداوند درها را قفل می كند و پنجره ها را می بندد !
چه زیباست فکر کنیم توفانی در راه است؛
و خداوند نمی خواهد آسیبی به ما برسد.