شبى تنها
میان این همه رؤیا
تو را دیدم ...تو را با قامتى زیبا

میان دشتى از گل ها
کنارت بحر آبى رنگ
و دستانت پر از گلبوته هاى نور
پر از گلبرگ یاس و سوسن و مریم

و من سر تا به پا حیرت
دلم سنگین از این غم ها
از این دنیا

که ناگه
آهویى رعنا
در آغوش تو شد آرام

صدایى از دل دریا
چنین مى خواند :

به قربان پناه گرمت اى مولا

!تمام صورتم را اشک ها پر کرده بود،

آرى 
چنین رؤیا مرا واداشت
که بنویسم

:به قربان پناه گرم تو آقا

گاهی خداوند درها را قفل می كند و پنجره ها را می بندد !
چه زیباست فکر کنیم توفانی در راه است؛
و خداوند نمی خواهد آسیبی به ما برسد.