مانند باران، اگر دلتان لرزید،

بغضتان ترکید، کسی اینجا محتاج دعاست،

اگر یادتان بود باران گرفت دعایی به حال من بیابان کنی

تو مثل لحظه ای هستی که باران تازه می گیرد
و من مرغی که از عشقت فقط بی تاب و حیرانم
تو می ایی و من گل می دهم در سایه چشمت
و بعد از تو منم با غصه های قلب سوزانم

بارون و دوست دارم هنوز ...

چون تو رو یادم میاره.

حس می کنم پیشه منی ... وقتی که بارون می باره.

بارون بهونه است ، آسمون نمی تونه اشکاشو نگه داره ...

بر سرم
چتر گرفت؛
به تماشا
ایستادند
باران و رهگذران

باران. در گلوی من ابر ِ کوچکی ست

 می شود مرا بغل کنی؟ قول می دهم گریه کم کند

نیمکت چوبی کهنه نم گرفته زیر بارون ،

زیر سقف بی قرار شاخه های بید مجنون ،

ابر بی طاقت پاییز مثل من چه بی ستارست ،

 مثل من شکسته از این نامه های پاره پارست

یادگاری واسه بارون ، آرزوهایی که خاک شد

 وقتی رفتی زیبا ، انگار روح از تنم جدا شد

توی زندگیت بارون نباش

که فکر کنند با منت خودتو به شیشه می کوبی ،

ابر باش که منتظرت باشند که ببیاری

عشق لالایی بارون تو شباست ،

نم نم بارون پشت شیشه هاست ،

لحظه   ی شبنم و برگ گل یاس ، لحظه ی رهایی پرنده هاست ،

لحظه ی عزیز با تو بودنه ، آخرین پناه موندن منه

وقتی ناله های خرد شدنت زیر پای بارون نوای دل انگیزی شد

چه فرقی می کند برگ سبز کدام درختی

با رفیقت مثل چتر رفتار نکن

که هر وقت بارون بند اومد ، فراموشش کنی !

زیر سایبون چشمات تو شبستون نگاهت ،

 یه جایی گوشه اشکات مچ عشقتو میگیرم ،

بین پاییز و زمستون انتظار و نم بارون ،

میون نامهربونی تا بخوای برات میمیرم .

میدونی چرا بارون از پشت شیشه قشنگ تره ،

چون بدون این که خیس بشی احساسش می کنی ،

 مثل دیدن گریه کسی که خیلی دوستش داری ، همین طوره مگه نه

شبی از پشت یک تنهایی نمناک و بارانی
تو را با لهجه ی گل های نیلوفر صدا کردم
تمام شب برای با طراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم
پس از یک جستجوی نقره ایی در کوچه های آبی احساس
تو را از بین گل هایی که در تنهاییم رویید با حسرت جدا کردم

 گاهی خداوند درها را قفل می كند و پنجره ها را می بندد !
چه زیباست فکر کنیم توفانی در راه است؛
و خداوند نمی خواهد آسیبی به ما برسد.